---

Πεμ 01 Μαρ 2007

Η ΩΡΑΙΑ ΚΑΥΓΑΤΖΟΥ

«Τα μεγάλα πάθη σπανίζουν, όπως στην τέχνη τα αριστουργήματα»: με αυτόν τον αφορισμό, που ομολογώ ότι δεν θυμάμαι κατά λέξη, θα έριχνε μια και καλή τη δικτατορία της μετριότητας στην πυρά ο Μπαλζάκ. Ο ίδιος άνθρωπος που θα πήγαινε ακόμα παραπέρα, για να μιλήσει για το κυνήγι του απόλυτου αριστουργήματος (άρα του απόλυτου πάθους) στο βιβλίο του «Το άγνωστο αριστούργημα». Όπου ορθότερα θα έπρεπε να γίνεται πια λόγος για το Αριστούργημα, το απαύγασμα δηλαδή μιας ολόκληρης τέχνης, κάτι εκ των πραγμάτων ανέφικτο, άπιαστο. Αυτό ακριβώς το κυνήγι και η βέβαιη καταδίκη του σε αποτυχία συναρπάζουν, σαν μια άρρηκτη αντίφαση, τον Jacques Rivette στην ελεύθερη διασκευή της ιστορίας του Μπαλζάκ με τίτλο Η ωραία καυγατζού (ο αυθεντικός τίτλος La belle noiseuse σημαίνει κάτι ανάμεσα σε «η ωραία φασαριόζα» και «η ωραία τρελή»).

Αυτό είναι το όνομα της ταινίας του Rivette, αλλά και του ημιτελούς πίνακα που θα αποφασίσει να ολοκληρώσει ο διάσημος ζωγράφος που υποδύεται ο Michel Piccoli. Σε παρόμοια ηλικία σκηνοθέτης και φιξιόν χαρακτήρας, και πάνω απ’ όλα εμπνευσμένοι από την ίδια μούσα: την Emmanuelle Beart, που σε ηλικία 28 χρονών διασχίζει γυμνή το φιλμ. Μπροστά από… την κάμερα του ζωγράφου και τον καμβά του σκηνοθέτη. Τόσο απόλυτη είναι η όσμωση των δυο, τόσο ερεθιστική και γεμάτη χυμούς είναι και η άρρηκτη αντίφαση για την οποία κάναμε λόγο παραπάνω: να κυνηγάς το Αριστούργημα ενώ, ως αντίρροπη δύναμη, σου τρώει τις σάρκες το μάταιο του εγχειρήματός σου.

Στην καλύτερη περίπτωση, πάντως, μπορεί τούτη η αντίφαση να γεννήσει ένα αριστούργημα σαν την ταινία του Rivette. Μια αντιπαράθεση της δημιουργίας και της Δημιουργίας σε ένα αψεγάδιαστο οικοδόμημα, που βλέπεται με την άνεση ενός real time ερωτικού παιχνιδιού. Απαραίτητη προειδοποίηση: εάν αποφασίσετε να διαβείτε το κατώφλι του «ριβετικού» σύμπαντος, δεν απαιτείται κάποιου είδους προπαίδεια, αλλά συμφιλίωση με την κυριαρχία των ημιτονίων και την εμμονή με τη λεπτομέρεια – στο σινεμά και στη ζωή, που σε τελική ανάλυση είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Εφόσον δεν «λακίσατε» με τα παραπάνω, αναζητήστε την full version των 4 ωρών – ακούγεται αποθαρρυντικό, αφεθείτε όμως και θα εύχεστε Η ωραία καυγατζού να διαρκούσε μέχρι και… 7 ημέρες. Όσες και η Δημιουργία.

Βαθμολογία: (10/10)

---