Αξιζουν θερμα συγχαρητηρια στον George Clooney για αυτη τη σκηνοθετικη του προσπαθεια.
Μια σκηνοθετικη προσεγγιση που μας εκπλησσει για το μεγεθος του συμβολισμου της.Ο δρομος προς τη δοξα,ιδιως μεσω του θεαματος ειναι παντα γεματος αγκαθια,η πορεια ενος ψυχρου εκτελεστη ειναι το ιδιο ψυχρη οσο και η ουσια της εκτελεσης του "στοχου" και αυτο που κανει τον Chuck Barris να ξεχωριζει ειναι οτι καταφερε να τα συνδυασει σχεδον επαξια.Η προβληματικη της παρακμης του ειναι αυτη που τον κανει να καταλαβει οτι οσα κι αν εκανε στη ζωη του, αξια ειχαν τα μικρα πραγματα τελικα γιατι αυτα ηταν που του εδιναν διαρκεια απολαυσης κι οχι κατι φτηνο και παρωχημενο.
Απ` την αλλη το σεναριακο πλεγμα αν και τοσο τραβηγμενο, ειναι εξισου τοσο αληθινο και με τετοια ωμοτητα ρεαλισμου που σε κερδιζει αμεσα.Βεβαια, δεν λειπουν οι πλατειασμοι και οι διχως λογο σκηνοθετικοι ελιγμοι αλλα τελικως το Confessions of a dangerous mind ειναι και σκηνοθετικα μελετημενο και ερμηνευτικα αρτιο αλλα σιγουρα θα μπορουσε να ειναι ακομα καλυτερο.
7/10.
Γιάννης Λέκκας