---

Intolerable Cruelty (2003) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Αβάσταχτη Γοητεία
Κομεντί | 100' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρ 2 Ιαν 2004 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 4/5/2004 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 10/11/2010 Διανομή: UIP Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά - Γαλλικά
	Δημοτικότητα: 0.07 % Αξιολόγηση:    (4.76/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Δεν μπορούν να πάρουν μακριά τα χέρια τους από τα περιουσιακά του άλλου. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2003 - 17:10

Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω κύριοι ένορκοι γιατί το Intolerable Cruelty προκάλεσε τόσο προβληματισμό στο κοινό των αδερφών Coen. Το ιδιοφυές δίδυμο έχει ποτέ απογοητεύσει τους φαν του ανορθόδοξου - έως και σουρρεαλιστικού σινεμά;

Ο δημόσιος κατήγορος παρουσίασε το Hudsucker Proxy ως Exhibit A και εγώ ανταπαντώ, μπορούν τα Blood Simple, Miller’s Crossing, Barton Fink, The Big Lebowski να θεωρηθούν work of genius? Και για να μην σας κουράζω άλλο, καλώ τον τελευταίο μου μάρτυρα: Να προσέλθει ο George Clooney.

Με μια πρώτη ματιά, το Intolerable Cruelty φαίνεται σαν μια απλή ρομαντική κομεντί, με μια ακόμα πιο απλή σεναριακή ιδέα. Η Marilyn Rexroth (Zeta-Jones) είναι η γυναίκα αρπακτικό, που παντρεύεται πλούσιους συζύγους για να καταλήξει μετά με… την περιουσία τους. Ο Μιles Massey είναι ο κυνικός δικηγόρος που της κάνει χαλάστρα. Ο Miles Massey την ερωτεύεται. Η Marilyn ανταποκρίνεται; Αυτό ήταν;

Πως μπορεί κανείς να υποβιβάσει σε απλή ρομαντική κομεντί μια καθαρά Coen κωμωδία, με καταπληκτικές ερμηνείες (Clooney, Zeta Jones),με μια χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών της που δε συναντιέται σε καθαρόαιμες ρομαντικές ταινίες, με καταπληκτικά cameo (Billy Bob Thornton, Geoffrey Rush) με, με, με… Οι Coen είχαν την ικανότητα να πάρουν τον καλύτερο εαυτό του George Clooney, έναν ηθοποιό που πριν μερικά χρόνια παρέμενε απλά ο «σέξυ» γιατρός του ER (το σχετικό inside joke στο Ιntolerable είναι ξεκαρδιστικό). Ο Clooney, «σε μεγάλη μέρα», φανερώνει τόσο το αναμφισβήτητο ταλέντο του ως ζεν πρεμιέ ,όσο και μια άγνωστη φλέβα για screwball κωμωδία, με τύπο και εκφραστικότητα για τις οποίες προσεύχεται τα βράδια ο Jim Carrey. H Zeta Jones απ την άλλη, είναι απλά θεϊκή, μια παρουσία που παραπέμπει – εκούσια - στις άπιαστες κινηματογραφικές femmes fatales (να μην ξεχάσω να ζητήσω συγνώμη για όσα της έσυρα στο Chicago). Στους δεύτερους ρόλους ξεχωρίζει ο ξεκαρδιστικός Thornton, στο ρόλο του «πιο-βλάκα-δε-γίνεται πετρελαιά (αλλά ίσως και όχι!)» αλλά και ο Cedric The Entairtainer (σε καλό σερί, μετά το Βarbershop). Και από κει και πέρα...περνάμε σε περιοχή Coen Brothers.

Το σενάριο (στο οποίο έβαλε το χεράκι του και o Matthew Stone) είναι κοφτερό και φλύαρο (απολαυστικά φλύαρο, κάτι σαν τον Buscemi του Big Lebowski), με «κακές» ατάκες («έχει μόνο το έλκος να την ζεσταίνει τις κρύες νύχτες του χειμώνα») και παρανοϊκές καταστάσεις (η κεντρική δίκη είναι ήδη κλασσική σκηνή!). Από κει και πέρα, αν ακόμα δεν έχετε πεισθεί ότι βλέπετε ταινία των Coen για να δούμε τι άλλο έχουμε.

- Άπειρα inside jokes, από την αρχή-tribute στο Mullholand Drive μέχρι Ocean’s Eleven και Jerry Maguire.

- Σεναριακές ανατροπές αντάξιες του Shyamalan!

- Blink and you’ll miss it χιούμορ (π.χ. ένα περιοδικό στο οποίο δεν θα θέλαμε να γίνουμε ποτέ συνδρομητές, η πιο εξωφρενική ατάκα σαπουνόπερας που έχετε ακούσει ποτέ και, ΝΑΙ! Ο Βruce Campbell)!

- Μία σακατεμένη καρικατούρα εξουσίας (βλ. The Big Lebowski)

- Αδέξιοι κακοποιοί (βλ. Fargo, The Big Lebowski)

Χωρίς αμφιβολία, και ναι, είμαι έτοιμος να δεχτώ τις διαμαρτυρίες σας, αν τα Όσκαρ είχαν ως πραγματικό σκοπό να βραβεύουν τις ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ταινίες, το Intolerable Cruelty θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι σε 2-3 κατηγορίες…χωρίς φυσικά να αποκλείουμε να είναι…αλλά αυτό είναι δουλεία του updated Oscar Preview που θα δείτε σύντομα στο cine!Προς το παρόν οι ένορκοι είναι έτοιμοι να γνωστοποιήσουν την ετυμηγορία τους.

Βαθμολογία: (8/10)

Θοδωρης Σαρλας

---

Αδελφοί Κοέν… Δυο χαρισματικοί δημιουργοί, ιδιαίτεροι στον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον κινηματογράφο και που αντίστοιχα κινηματογραφούν…

Το παρελθόν των εγχειρημάτων τους καθώς και η εκκεντρικότητα του χιούμορ τους και η απαράμιλλη ευφυΐα που τους χαρακτηρίζει ήταν τρεις παράγοντες που με όπλισαν με αγωνία και σκεπτικισμό για να δω πως θα τα κατάφερναν σε μια αν μη τι άλλο mainstream ταινία με υπέρλαμπρο καστ και με προδιάθεση για ρομαντική κομεντί… Οι πολυτάλαντοι Κοέν ανοίγουν με την ταινία αυτή το εύρος των εγχειρημάτων τους και προσεγγίζουν μεγαλύτερο κοινο, αλλά εμένα αυτό μου μοιάζει και σαν «δόλωμα» για να τους ανακαλύψουν έστω και τώρα (αισιόδοξη άποψη) σε μια εύπεπτη και light κωμωδία με καστ μαγνήτη που δε χτίζεται ως συνήθως πάνω στην εκκεντρική φύση τους αλλά έχει πολλές επιλεγμένες πινελιές κοεν-ικης άποψης και μαγείας… Και το αποτέλεσμα είναι πέρα για πέρα «κοέν»…

Τι έχουμε εδώ λοιπόν… Τον George Clooney στο ρόλο του Miles Massey, ενός αδίστακτου δικηγόρου που ειδικεύεται στην έκδοση διαζυγίων με καταπληκτικά αποτελέσματα που ερωτεύεται την εξίσου αδίστακτη Marilyn Rexroth (κατά κοσμον Catherine Zeta Jones) που ..ειδικεύεται στο να παίρνει τα χρήματα από άντρες που παντρεύεται και αφήνει σε χρόνο dt… Η σχέση και η χημεία που αναπτύσσεται ανάμεσα στους δυο είναι εκρηκτική και οδηγεί σε απολαυστικές καταστάσεις… Το σενάριο παρόλο που δεν προδιαθέτει για κάτι ξεχωριστό, εν τούτοις έχει διάφορες έξυπνες ανατροπές που λειτουργούν καταπληκτικά και στο χτίσιμο της πλοκής αλλά κυρίως στην σεναριακη λύση της ταινίας… Πέρα από αυτό διανθίζεται από καταπληκτικά gags και ξεκαρδιστικές σκηνές με το ιδιαίτερο χιούμορ των κοεν να εξυπηρετεί την ταινία ιδανικά…

Όσο για τις ερμηνείες, ο Clooney είναι απολαυστικός και κλέβει την παράσταση (τι κλέβει.. αυτός την παίρνει σπίτι του..) σε ένα ρόλο που αναδεικνύει το κωμικό του ταλέντο... Είναι ειλικρινά ιδανικός στο ρόλο του και ειλικρινά αποδίδει θαυμάσια… Η Jones απτήν άλλη είναι πολύ γοητευτική και πολύ πειστική στο να μας δείξει ότι είναι υποχθόνια και αδίστακτη… Παρόλα αυτά, προσωπικά ξεκαρδίστηκα με τον πολύ Billy Bob Thornton που είναι απίστευτος στο ρόλο ενός εκ των συζύγων της Rexroth…

Μοναδική ένσταση… «Γίνεται η αγάπη να μη θριαμβεύει πάντα??» … Η ειλικρινά απολαυστική κωμωδία των κοεν έχει ένα χιλιοκλισαρισμενο φινάλε και παρόλο που διέκρινα ένα ίχνος διακωμώδησης του ίδιου του κλισέ, είναι η μικρή λεπτομέρεια που στέρησε την ταινία από ένα καλύτερο και πιο κοεν-ικο τελωσπαντων φινάλε, με την έννοια κάποιας λιγότερο προβλέψιμης αλλά περισσότερο εκκεντρικής η αντισυμβατικης σεναριακης λύσης…

Παρόλα αυτά, αυτό λίγο εν τέλει πειράζει, γιατί το Intolerable Cruelty είναι απολαυστικά αστείο και κεφάτο… Και εξυπηρετεί το σκοπό του άμεσα και χαρισματικά σε μια έξυπνη κωμωδία με απολαυστικές ερμηνείες και τους δυο κεφάτους κοεν να τη διανθίζουν με εξαιρετικό χιούμορ, κοεν-ικη ατμόσφαιρα, υποβλητικότητα και μια ειλικρινά αξιολάτρευτη κυνικότητα…

Συμπερασματικά, σε …χαλεπούς καιρούς για την κωμωδία οι κοεν είναι εδώ και προσφέρουν κάτι πραγματικά διαφορετικό από όλες τις αφελέστατες κωμωδιουλες που μας κατακλύζουν, με δόσεις black humor και στοιχεία φάρσας καθώς διακωμωδούν αντίστοιχες ταινίες αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό με ένα υπόγειο αυτοσαρκασμό… Και αυτό στην οθόνη βγάζει πολύ, πολύ γέλιο…

Βαθμολογία: (7+/10)

Μιχαλης Χαραλαμπακης

---

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

Η "Αβάσταχτη Γοητεία", πρέπει να είναι από εκείνες τις ταινίες, που εκτός από τους fans των αδερφών Coen, πρέπει να προκάλεσε μεγάλη σύγχυση. Φαινομενικά, η υπόθεση της παραπέμπει σε μια ακόμα ρομαντική κομεντί που δεν έχει τίποτα νέο να προσφέρει. Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι, καθώς τα δημιουργικά αδέρφια, χρησιμοποιούν για μια ακόμα φορά το ιδιότυπο χιούμορ τους με σκοπό να διακωμωδήσουν κατ`αυτό τον τρόπο, τις προαναφερόμενες ρομαντικές κομεντί του είδους.

Οι αδερφοί Coen είναι υποστηρικτές και λάτρεις ενός σινεμά σουρεαλιστικού, εναλλακτικού απ`αυτό που προτείνουν τα ακαδημαϊκά πρότυπα. Το γεγονός αυτό, δεν κάνει εύπεπτη στο κοινό την καλλιτεχνική τους αισθητική, αν θέλετε να την ονομάσουμε κάπως. Το εκκεντρικό όμως χιούμορ, αν όχι αντιληπτό, μπορεί να γίνει εύκολα αποδεκτό; Εξαρτάται από το πόσο κρύο ή όχι μπορεί να το θεωρήσει ο καθένας. Το διαφορετικό με το γελοίο, μπορούν εύκολα να μπερδευτούν.

Το σενάριο, λόγω της ανάλαφρης θεματολογίας προφανώς, προσπαθεί να στηριχτεί σε ατακαδόρικους διαλόγους που στάζουν δηλητήριο και κακία ανάμεσα στους πρωταγωνιστές, όμως όσο έξυπνο και αν είναι αυτό, από ένα σημείο και μετά αρχίζει να βαλτώνει. Ο λόγος είναι ότι δεν προσπαθεί λεπτό να ξεφύγει, να πάει ένα βήμα παραπέρα, αλλά μένει εκεί, προσπαθώντας να εξαντλήσει κάθε προοπτική της αρχικής, καθοδηγήτριας ιδέας. Κι εκεί που ανατροπές αρχίζουν να λειτουργούν φτάνουν σε τέλμα με ένα τετριμμένο φινάλε, εκεί ακριβώς όπου έπρεπε να γίνει η μεγάλη διαφορά.

Ο George Clooney είναι εξαιρετικά καλός στο ρόλο του αν και ως προς το να παίξει τον ματσωμένο playboy, δεν πρέπει να δυσκολεύτηκε πολύ. Άλλωστε η καθημερινή του εικόνα δεν διέφερε και πολύ από την κινηματογραφική, εκείνη τουλάχιστον την περίοδο. Το ενδιαφέρον στοιχείο στον ρόλο του, είναι η χαριτωμένη αφέλεια με την οποία ενισχύει τον ήρωά του, αποδεικνύοντας πως ακόμα και ο πιο έξυπνος και ψημένος από την ζωή άντρας, μπορεί να την πατήσει μπροστά σε μια όμορφη και έξυπνη γυναίκα.

Η Jones απ`την άλλη, δεν χρειάζεται επίσης μεγάλη προσπάθεια για να γίνει η γοητευτική εκείνη γυναίκα, όπου στο πέρασμά της γυρίζουν κεφάλια. Η φύση άλλωστε δεν στάθηκε άδικη μαζί της. Από κει κι έπειτα, εκμεταλλεύεται κάθε εκφραστικό μέσον του προσώπου της ώστε να μετατρέπεται από γατούλα σε αιμορουφήχτρα αράχνη, σκορπώντας το δηλητήριό της έξυπνα και μεθοδικά προκειμένου να πετύχει το σκοπό της.

Οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι εξίσου απολαυστικοί, το δέσιμο μεταξύ τους είναι τρομερό και καλύπτουν κάθε γκάμα και φάσμα που θα έπρεπε να καλύπτουν σε μια κωμωδία σαν και αυτή, σε μια κωμωδία που διακωμωδεί τις κωμωδίες και τους ήρωές της. Καλύτερος όλων είναι βέβαια ο απολαυστικός Billy Bob Thornton, κάνοντάς με να πιστεύω ότι πιο γελοίο χαρακτήρα τα τελευταία χρόνια δεν έχω δει στην μεγάλη οθόνη.

Το εγχείρημα των Coen να δημιουργήσουν μια κωμική ταινία, βασισμένη στη φιλοσοφία των ρομαντικών κομεντί, χωρίς όμως να είναι μελό, αλλά εκκεντρική και απολαυστική, ως έναν βαθμό επιτυγχάνεται. Όμως, όπως προείπα άλλωστε, το χιούμορ είναι πολύ λεπτή υπόθεση και ακόμα πιο λεπτή το να το χειριστείς. Έχοντας ως πλεονέκτημα ένα υπέρλαμπρο και γοητευτικό cast βάζουν μπροστά τη μηχανή, όμως δεν καταφέρνουν να την κάνουν να απογειωθεί.

Βαθμολογία: (6.5/10)

Γιώτα Παπαδημακοπούλου

Βλέπετε τα πρώτα 4 σχόλια. Πατήστε εδώ για να εμφανιστούν όλα.

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.