ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ...
- Αριθμός ταινιών: 22315
- Αριθμός συν/τών: 759967
- Πρόγραμμα 300 Κινηματογράφων και 18 τηλεοπτικών σταθμών
Ταινίες - Κριτική από το Cine.gr
Finding Neverland (2004)- Μεταφρασμένος Τίτλος: Ψάχνοντας τη Χώρα του Ποτέ |
|
Βιογραφική | 106' | ![]() |
|
![]() |
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Παρ 18 Φεβ 2005 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 12/9/2005 Διανομή: Village Films Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Αγγλικά |
![]() |
Δημοτικότητα: 0.13 % Αξιολόγηση: ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Aντιφατικότητα ψήφων: ![]() |
- Υπότιτλος:Μέχρι πού μπορεί να σας οδηγήσει η φαντασία σας; |
- Κριτική από το Cine.gr:

Εάν δεν είχε για πρώτη μούρη τον Johnny Depp, μάλλον εντελώς άπατο θα πήγαινε το τυποποιημένα γλυκερό φιλμ του Forster («Ο χορός των τεράτων» είναι ήδη μακριά), όπου ο συγγραφέας Τζέιμς Μ. Μπάρι αναστατώνει τις πουριτανικές αντιλήψεις του βικτοριανού Λονδίνου και την ίδια στιγμή εμπνέεται για την δημιουργία του «Πίτερ Παν». Όλα με μέτρο σε αυτήν την, προσεγμένη σαν κοκτέιλ φτιαγμένο από επαγγελματία, αναζήτηση της Χώρας του Ποτέ – όλα εκτός από την αθωότητα, πίδακες της οποίας ξεχύνονται ώστε να εμπεδωθεί το «ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα».
Βαθμολογία:





Κωνσταντίνος Σαμαράς (Cine Tv)

Ο Johnny Depp είναι στην ταινία ο αγαπητός ευφάνταστος συγγραφέας. Χάνεται μέσα στο ρόλο του, μαγεύεται και μαγεύει. Χορεύει τανγκό με το σκύλο του λες και είναι μια τεράστια αρκούδα, παίζει τους πειρατές με τα ορφανά παιδάκια, δίνει κουράγιο στον μικρό Πίτερ που τυχαίνει να δίνει το όνομά του και στον ήρωα του βιβλίου.

Παρακολουθούμε την πορεία από την αλήθεια στο παραμύθι και από το χαρτί στη ράμπα. Υπάρχουν γεγονότα που σκιάζουν την απόλυτη παραμυθένια αίσθηση. Η ταινία πάντως είναι άλλοτε μέσα σχεδόν σε μαγικές χώρες και άλλοτε απλώς περιγράφει με μια διάθεση τεκμηρίωσης τη δημιουργική πορεία του συγγραφέα και αυτό την κάνει κάπως μονότονη. Οι μικροί ηθοποιοί είναι παραπάνω από καλοί στο ρόλο τους, τα κοστούμια προσεγμένα, η μουσική ευχάριστη. Ο Johnny τίποτα λιγότερο από τον έξοχο γνωστό μας Johnny. Πάντως η ταινία από μόνη της δεν είναι ακριβώς αυτό που θα λέγαμε «πολύ δυνατή». Είναι πολύ έντονη μόνο με προϋπόθεση την προηγούμενη σχέση του θεατή με τον ήρωα, τις παιδικές επισκέψεις του στη Χώρα του Ποτέ και τα συχνά παιχνίδια με τους πειρατές. Όχι ότι μπορούμε να κατηγορήσουμε το σκηνοθέτη. Το σενάριο παρότι έξυπνο ήταν λιγουλάκι δυσκοίλιο.
Βαθμολογία:





Στέλλα Παρασχά
Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2005
![]() |

Στο Ράφι – Τελικά η παράκληση μου στον καλό Θεό, που έκανα μόλις πέρυσι ζητώντας του να μην υπάρξει αν είναι δυνατόν ακόμη μια ταινία που να περιστρέφεται γύρω από το πρασινοντυμένο παιδί που δεν μεγάλωνε ποτέ, δεν εισακούστηκε κι έτσι προστέθηκε ακόμη ένας κρίκος στην τόσο μακριά αλυσίδα. Αυτήν την φορά όμως δεν έχουμε καμία αναπαραγωγή του μικρού Πίτερ, σε καρτούν, animation, ζωντανή, οριζόντια ή διαγώνια μορφή του αλλά η ταινία ασχολείται με τον άνθρωπο που μέσα στο δίχως όρια φαντασίας μυαλό του γέννησε την ιδέα για την ύπαρξη του. Μαζί με την χώρα του Ποτέ, την Τίνκερμπελ και φυσικά τον κακό κάπτεν Χουκ…

Στην πιο υπερτιμημένη πάντως ταινία της χρονιάς – αν είναι δυνατόν το Finding Neverland να βρίσκεται υποψήφιο σε επτά κατηγορίες των φετινών Όσκαρς, μεταξύ των οποίων και αυτής της καλύτερης ταινίας – ο δημοφιλέστατος σταρ Johnny Depp, συνεχίζει τις πολύ καλές τελευταίες του εμφανίσεις, παίζοντας έναν ρόλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της παράλογης ματιάς του. Συνοδός του η κυρία Winslet, που αφήνει καλές εντυπώσεις ως μαμά τεσσάρων παιδιών, ενώ υποστηρικτικά εμφανίζονται ο Dustin Hoffman και η εκθαμβωτική κάποτε Julie Christie. Ο Marc Forster σκηνοθετικά δεν προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο, εκτός ίσως από την σκηνή λίγο πριν το φινάλε, όταν η ασθενής χήρα Ντέιβις κάνει το όνειρο της πραγματικότητα να παρακολουθήσει την πολυπόθητη παράσταση. Μια σεκάνς ανθολογίας γεμάτη με συγκίνηση και λυρισμό…

Στον οπτικό τομέα η αναμορφική widescreen εικόνα δεν είναι αλάνθαστη, αφού σε αρκετά σημεία παρατήρησα θόρυβο και διάχυση των χρωμάτων, αν και αβαντάρεται από τα πολύ ικανοποιητικά φωτισμένα πλάνα. Στα πρόσθετα τέλος δεν συνάντησα κάτι το ξεχωριστό, ένα τυπικό making of, χιουμοριστικά πλάνα από τα γυρίσματα και τρέιλερ. Το πιο αξιόλογο κομμάτι των έξτρας αφορά στον τρόπο της δημιουργίας των ειδικών εφέ του φιλμ που είναι ιδιαιτέρως κατατοπιστικό.
Μμμμ… - Συμπερασματικά το Finding Neverland είναι μια αξιόλογη παραγωγή, με πολύ καλές ερμηνείες, που πιθανότατα όμως να μην κερδίσει μια θέση στην καρδιά σας, λόγω της όχι και τόσο ενδιαφέρουσας θεματολογίας του. Τίμιο σε αυτά που υπόσχεται θα σας χαρίσει μια ευχάριστη θέαση στον κινηματογράφο του σαλονιού σας.
ΕΙΚΟΝΑ – ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ΗΧΟΣ – ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() EXTRAS – ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() FINDING NEVERLAND – – ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Γιώργος Ζερβόπουλος (CineDVD)
Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Το χρονικό αυτού του παραμυθιού καλούμαστε να παρακολουθήσουμε στην ταινία του Marc Forster, από την σύλληψη της ιδέας, στην συντήρησή και τελικά στην ολοκλήρωσή της. Και στο ταξίδι αυτό είναι που μπερδεύουμε το πραγματικό με το φανταστικό, το δυνατό με το αδύνατο. Όταν όμως μιλάμε για παραμύθι, που ξεκινάνε άραγε και που τελειώνουν τα επιτρεπτά όρια, αν αυτά υπάρχουν. Και πραγματικά, όταν το παραμύθι αυτό είναι ένα από τα πιο διαχρονικά στην ιστορία, έχει μεγάλη και ουσιαστική σημασία το αν στηρίζεται σε ρεαλιστικά γεγονότα.
Ο Forster αποτυπώνει με ιδιαίτερη ρεαλιστικότητα το πραγματικό, πουριτανικό και δυσκοίλιο Λονδίνο της εποχής. Ένα Λονδίνο αριστοκρατικό, βασιλευόμενο από έναν δήθεν ηθικολογικό κώδικα. Και μέσα σε αυτό τον σκοτεινό τόπο καταφέρνει, όχι να πλάσσει, αλλά να ζωντανέψει έναν άλλο τόπο, γεμάτο φως και χρώματα, όπου το παιχνίδι, η μουσική και τα παιδικά χαμόγελα έχουν τον πρώτο και τον πιο εξέχοντα ρόλο. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό για να διώξει τις σκιές. Πάντα παραμονεύουν, έτοιμες να δράσουν όταν θα πονέσουν περισσότερο, όταν έχεις χαλαρώσει και βιώνεις το φανταστικό με όλο σου το είναι. Τότε είναι που η πραγματικότητα γίνεται πιο σκληρή από ποτέ, έτοιμη να σε συνθλίψει.
Στο ρόλο του παραμυθά συγγραφέα συναντάμε τον Johnny Depp. Αν κι έχουμε συνηθίσει να τον βλέπουμε σε ιδιαίτερους ρόλους, σε χαρακτήρες ανθρώπων που δεν είναι και τόσο πολύ μέσα στα συνηθισμένα πλαίσια, αυτή τη φορά, ο χαρακτήρας του έχει κάτι διαφορετικό. Μπορεί, όχι μόνο να μαγεύει και να συνερπαίρνει τον θεατή – ακροατή του, αλλά και να μαγεύεται και ο ίδιος από τις ιδιαιτερότητές του. Να παρασύρεται και να βιώνει και ο ίδιος, περισσότερο ίσως από οποιονδήποτε άλλο, τον μαγικό κόσμο όπου ο ίδιος έπλασσε. Κατά τ`άλλα, η εξαιρετική και παιχνιδιάρικη παρουσία του Depp δεν έχει να προσφέρει κάτι λιγότερο από την τελειότητα που προσφέρει συνήθως.

Μπορεί σε κάποια σημεία το σενάριο να είναι περισσότερο μακροσκελές από όσο χρειαζόταν, κατά συνέπεια ο σκηνοθέτης να έχει πέσει θύμα του και αδυνατώντας να το μαζέψει, να παρατραβάει δίχως λόγο και να κουράζει ελαφρώς. Αν εξαιρέσει κανείς όμως αυτό πρόκειται για ένα όμορφο παραμύθι, με εξαιρετικά μαγευτικές δόσεις φανταστικού συνδυάζοντας όμως το ανθρώπινο, τρυφερό και δοτικό συναίσθημα που συγκινεί. Συστήνεται ανεπιφύλακτα για μια οικογενειακή βραδιά.
Βαθμολογία:








Γιώτα Παπαδημακοπούλου
Πραγματικα η ταινια ηταν απο τις καλυτερες που εχω δει ποτε! Δεν την περιμενα τοσο καλη! Παιρνει αριστα! Όλα ειναι υπεροχα... καταπληκτικοι ηθοποιοι, ομορφα σκηνικα κ.α.
Amazing!
Δωρα
Amazing!
Δωρα
Την ειδα χθες στο Alpha και ημουν προκατηλημενος αρνητικα απο το story οπως το ειχα ακουσει.
Τελικα η ταινια με εξεπληξε ευχαριστα! Ήταν σχεδον μαγευτικη/ποιητικη,δεστε την ανεπιφυλακτα! 9/10
ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΓΓΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τελικα η ταινια με εξεπληξε ευχαριστα! Ήταν σχεδον μαγευτικη/ποιητικη,δεστε την ανεπιφυλακτα! 9/10
ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΓΓΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
