---

Kameradschaft (1931) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Η Τραγωδία του Ορυχείου - Γνωστό και ως: Συντροφικότητα Comradeship
Δραματική | 93' |
	Χρώμα: Ασπρόμαυρο Ήχος: Mono Γλώσσα: Γερμανικά - Γαλλικά
	Δημοτικότητα: 0.03 % Αξιολόγηση:    (8.50/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Κινηματογραφιστές σαν τον G.W. Pabst αξίζει να τους παρακολουθείς για την διαχρονική τους δύναμη στην αναπαραγωγή εικόνων. Βασικό μέλος της avant-garde του Γερμανικού βωβού κινηματογράφου, σε αυτήν του την ομιλούσα ταινία μού δίνει την εντύπωση πως παραδίδει μαθήματα στο Χόλιγουντ. Έχουμε δραματική περιπέτεια που εντυπωσιάζει ακόμα και το σημερινό κοινό. Αψεγάδιαστα, τηρουμένων των εποχικών αναλογιών, ειδικά εφέ και αγωνία σε υψηλά επίπεδα. Όχι, δεν είναι αυτή η μεγαλύτερη αρετή της ταινίας, αλλά αυτή είναι που σου αποκαλύπτει το μεράκι κάποιων από των τότε δημιουργών, ένα μεράκι που σπανίζει στις ημέρες μας.

Ο σημαντικότερος λόγος θαυμασμού απέναντι σε αυτό το φιλμ είναι ο «κλασικός» που αφορά πολλά από τα έργα εκείνης της περιόδου. Ο Pabst ενορχηστρώνει τις εικόνες του, από τα πλάνα ως και την κίνηση των κομπάρσων. Παράγει έπος με το τίποτα: ένα λιτό σκηνικό κι εκατό ανθρώπους. Παίζει με μικρές λεπτομέρειες που ανά πλάνο προκαλούν ένταση. Αν θέλετε να βρείτε το μείων της ταινίας είναι ως προς την διαχρονικότητα του μηνύματος της. Ως δράση και γεγονός, φυσικά, δεν έχει χάσει πουθενά την ισχύ της. Αλλά η ταινία βγήκε πρωτίστως για να απλώσει ένα χέρι συναδέλφωσης προς τον σημαντικότερο εχθρό της Γερμανίας από τον 19ο αιώνα και την εποχή της Αλσατίας. Συνυπολογίζοντας πως αυτό το νόημα εμπαίζονταν μέσα στο νου της επίσημης Γερμανίας του 1931, η ταινία αποκτούσε νοηματική δύναμη. Σήμερα, όμως, ένα τέτοιο μήνυμα φαντάζει απλοϊκό, αφού έχουν αλλάξει οι σταθερές ανταγωνισμού. Θα σας συμβούλευα να μην το χάσετε, αφού σπανίζουν οι ευκαιρίες απέναντι σε τέτοιας αξίας ταινίες εκείνης της περιόδου.

Βαθμολογία: (3.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Σταύρος Γανωτής

---

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Μπορεί η παγκόσμια εργατική αδελφοσύνη, χωρίς σύνορα, χωρίς εθνικισμούς, να ήταν ένα ρομαντικό όραμα του λενινισμού και τροτσκισμού (που νόμιζαν τότε ότι τεκμηριώνεται και ως αναγκαίο προτσές) αλλά περιπτωσιολογικά, ως θέμα (σε μια δεδομένη στιγμή, ανάμεσα σε δεδομένες ομάδες ανθρώπων) η ιδέα αυτή δεν χάνει το δραματικό της περιεχόμενο. Άλλωστε αφορμάται από ιστορία που συνέβη όντως, έστω και πριν το Α.Π. Πόλεμο. Αν εξαιρέσεις μια αφηγηματική απλοϊκότητα που είναι μοιραίο να την εισπράττουμε ένα αιώνα μετά (όπως την εισπράττουν ήδη οι νέοι, συχνά και οι παλιοί, από έργα στα 60ς-70ς) το φιλμ του G.W. Pabst αποτελεί όχι μόνο τεχνικό επίτευγμα για την εποχή του, αλλά στέκει και ως έργο ποιητικού ρεαλισμού ακόμη και σήμερα. Άλλωστε, η ντοκιμαντερίστικη δύναμη των πλάνων (εξαιρετικά κοντινά και πανοραμικά των εργοταξίων), δεν υπονομεύεται από ρητορικό στόμφο. Αξίζει να το δεί κανείς.

Βαθμολογία: (3.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Χάρης Καλογερόπουλος

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.