---

Bitter Harvest (2017)
Εποχής | 103' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 11 Ιαν 2018 Διανομή: Odeon Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: 0.33 % Αξιολόγηση:    (4.00/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Αγάπη, τιμή, επανάσταση… επιβίωση. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Η Νατάλκα και ο Γιούρι είναι ένα ζευγάρι ερωτευμένων νέων που κατοικεί στη Σίλμα της Ουκρανίας, εν έτει 1933 επί Σοβιετικής Ένωσης. Την περίοδο εκείνη, ο Στάλιν προσπαθεί να εφαρμόσει το μεταρρυθμιστικό του έργο της κολεκτιβοποίησης της αγροτικής γης και επειδή οι κουλάκοι αγρότες της Ουκρανίας αντιστέκονται, προβαίνει σε σκληρά μέτρα για να καταφέρει να πετύχει τον σκοπό του. Αυτά τα σκληρά μέτρα, όπως είναι φυσικό, επηρεάζουν το ζευγάρι και τις οικογένειες τους, αλλάζοντας τη ζωή και τα όνειρά τους για πάντα.

Η ταινία αναφέρεται στην περίοδο 1932/33, μια περίοδο λιμοκτονίας για την Ουκρανία και ένα ιστορικό γεγονός για του οποίου τα αίτια αλλά και τα θύματα υπάρχουν δύο αντιμαχόμενες απόψεις, αν κι έχει επικρατήσει, για προφανείς λόγους, η άποψη που υποστηρίζει και η ταινία. Ο σκηνοθέτης προφανώς δεν δρα αντικειμενικά, χωρίς να είναι όμως αρνητικό αυτό, διότι υποστηρίζει κάποια άποψη, αλλά δεν δρα και ιστορικά, καθώς η δομή της ταινίας παίρνει μια μορφή παραμυθιού με μηδαμινές ιστορικές αναφορές, πράγμα που προβληματίζει πολύ και δίνει στην ταινία προπαγανδιστικό ύφος.

Ο δημιουργός επικεντρώνεται τόσο στο να δημιουργήσει έναν αντικομουνιστικό χαρακτήρα, δίνοντας όχι μόνο στον συχνά κατηγορούμενο για αποτρόπαιες πράξεις Στάλιν, αλλά και σε όσους αποτελούσαν τον Κόκκινο Στρατό τον τίτλο των διαβολικών και αδίστακτων σε συνεχόμενες σκηνές, με αποτέλεσμα να χάνει την ευκαιρία του για μια προσεγμένη συνολικά ταινία (π.χ. υπάρχει σημείο στο οποίο ο θεατής παρακολουθεί τρείς συνεχόμενες σκηνές με βαρβαρότητες του Κόκκινου Στρατού στο συγκεκριμένο χωριό, με θύματα διαφορετικά πρόσωπα της οικογένειας, χωρίς καμία σύνδεση και αφήνοντας άπειρα «νεκρά σημεία» στη ροή, απλά για να προκαλέσει συγκεκριμένα συναισθήματα).

Τεχνικά, η ταινία δεν τραβάει επίσης το ενδιαφέρον, οι πλειονότητες των σκηνών έχουν μικρή διάρκεια με κακογραμμένο κι απλοϊκό σενάριο και πολλές από αυτές, όπως προαναφέρθηκε, έχουν ασύνδετη ροή που θυμίζει «σουρεάλ ταινία», χωρίς κανένα όμως απολύτως νόημα παραπάνω, με μόνη χρησιμότητα την επιβεβαίωση του προπαγανδιστικού χαρακτήρα της ταινίας. Επίσης, προς το τέλος της, ο σκηνοθέτης για να μαγνητίσει μάλλον το κοινό που ελκύεται από ταινίες δράσης δημιουργεί κάποιες σκηνές που θυμίζουν τα κακά σίκουελ του «Ράμπο», πράγμα το οποίο δεν δένει με το περιεχόμενο και τη θεματολογία της ταινίας. Όσον αφορά τις ερμηνείες, αυτές δεν είναι σε καμία περίπτωση αξιόλογες και τείνουν προς το κακές, ωστόσο μία προσπάθεια καταβάλλει ο Τάμερ Χασάν που σε κάποιες σκηνές θυμίζει στον θεατή ότι στις ταινίες υπάρχει και το κομμάτι της υποκριτικής.

Συνεπώς, το «Bitter Harvest» είναι μια ταινία που στηρίζεται σε κάποια ιστορικά πιθανότατα γεγονότα. Παρόλα αυτά, δεν στηρίζει η ίδια η ταινία την ιστορία του περιεχομένου της και δίνει περισσότερο βάση στην προπαγάνδα, με αποτέλεσμα να χαθεί η πειστικότητα κι ο ρεαλισμός, και το περιεχόμενο να αντιμετωπιστεί από την ακραία αντίθετη πλευρά. Μια τέτοια ταινία θα δικαιολογούταν την περίοδο του ψυχρού πολέμου (γίνονται αναφορές σε κάποιες σκηνές ότι η ελευθερία και η σωτηρία υπάρχει μόνο με το να πάνε οι πρωταγωνιστές στις ΗΠΑ), αλλά δεν είναι ανεχτή και δεν δικαιολογείται σε αυτή τη χρονική περίοδο ένας τόσο προπαγανδιστικός χαρακτήρας. Τέλος, η έκφραση της επικρατούσας άποψης, αυτής δηλαδή που βλέπουν τα τότε γεγονότα ως «γενοκτονία» (καθώς θεωρείται ότι υπήρχαν κοντά 10 εκατομμύρια νεκροί Ουκρανοί από την λιμοκτονία) αξίζει σίγουρα μια πολύ καλύτερη ταινία από αυτή.

Βαθμολογία: 0/5

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Δημήτρης Μπαμπούλης

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.