KALH PLOKH 

AYTO MONO

6/10

Μια ταινια που αξιζει να δειτε. Προκειται για ενα κολαζ επιμερους ιστοριων που δενονται μεταξυ τους με πραγματικα επιδεξιο τροπο.
Η υποθεση της ταινιας δεν εχει να κανει με τον ρατσισμο, παροτι θιγεται ως θεμα. Ουσιαστικα, αυτο που εξεταζει ειναι η ιδια η ανθρωπινη φυση. Κανεις δεν ειναι απολυτα καλος η κακος. Τιποτα δεν ειναι ασπρο η μαυρο.

Το tagline της ταινιας περιγραφει πληρως το περιεχομενος της:

You think you know who you are. You have no idea

8/10
electra nemo

Απλα καταπληκτικη ταινια. Περιγραφει τελικα την ιδια τη ζωη. Όχι φυσικα σε σχεση με τις υπερβολες για να "βγει" το σεναριο, αλλα σε σχεση με τις πραξεις. Ο ανθρπωος δεν ειναι απο μονος τους καλος, κακος, ρατσιστης η μη. Το περιβαλλον και το τυχαιο γεγονος ειναι εκεινο που θα τον σπρωξει να δρασει αναλογα.

Επιτελους μια ταινια για το σκεπτομενο κοινο.

8.5 / 10
Μαρια

`Οταν πρωτοειδα την αφισα της ταινιας κατι μεσα μου μου ελεγε να παω να τη δω. Όχι οτι διεκδικω μνεια για καποια μαγικη ιδιοτητα να ξεχωριζω καλες ταινιες αλλα για μια κομη φορα δεν επεσα εξω. Υπηρχαν καμποσοι λογοι που σου εξασφαλιζουν οτι η ταινια θα ειναι καλη: α) Η εταιρια παραγωγης: Η Lions Gate εχει καθιερωθει ως η εταιρια που μπορει να σου δωσει την αιγλυ των αστερων του Χολλιγουντ στις ταινιες της χωρις το προβλεψιμο τελος που συνοδευει τις περισσοτερες απο τις ταινις της Μεκκας του σινεμα, β) το καστ. Δεν ξερω γιατι αλλα οπου βλεπω τον τελευταιο καιρο να παιζει ο Don Cheadle, η ταινια ειναι τουλαχιστον ενδιαφερουσα.
Αναφορικα με την ταινια, πραγματικα ηταν ενα γερο χτυπημα στα ησυχα βραδια μας αυτη η παρουσιαση της, κατα τα αλλα, φιλελευθερης αμερικανικης κοινωνιας. Ίσως βεβαια σε καποια σημεια να αναρωτιεσαι αν πραγματι η βια φτανει σε τετοιο υπερβολικο βαθμο. Αν κρινω ομως απο την ολοκληρωμενη παρουσιαση της, μαλλον δικιο εχει ο σκηνοθετης και τα παρουσιαζει ετσι. Οι ερμηνειες: Δεν μπορω να πω οτι με ξετρελανε η Σαντρα Μπουλοκ (αλλωστε ποτε δεν το εχει κανει). Με ευχαριστει ομως να βλεπω mainstream ηθοποιους να προσπαθουν να κανουν την υπερβαση. Ο Matt Dilon ηταν συμπαθητικος και σε καποιες σκηνες αρκετα πιστικος στο ρολο του απογοητευμενου απο τη ζωη αλλα και ολιγον γουρουνιου μπατσου. Το θετικο με την ερμηνεια του, κατα τη γνωμη μου, ηταν οτι δεν μπορουσες να τον καταταξεις ξεκαθαρα στους καλους η στους κακους της ταινιας. Βασικα, αυτο ειναι και το μεγαλο ατου της ταινιας: παρουσιαζει τους ανθρωπους οπως πραγματικα ειναι: ουτε καλοι ουτε κακοι. Καπου στη μεση βρισκομαστε ολοι και αναλογως με τις περιστασεις η πλαστιγγα γερνει προς τη μια η την αλλη πλευρα. Άφησα για το τελος τον Don Cheadle. Ειναι ηθοποιος φτιαγμενος για ρολους δυσκολους που δεν απαιτουν εξαρσεις, νευρα και υστεριες για να σε πεισουν ερμηνευτικα. Ειναι ο ηθοποιος οπου θα του αναθεσεις το ρολο καποιου οπου ολα ειναι μεσα στο κεφαλι του, δεν τα εκφραζει με λεξεις παρα μονο με εκφρασεις στο προσωπο του και body language που εκπεμπει. Και αυτο ειναι απειρως πιο δυσκολο! Η ταινια αξιζει της προσοχης μας.
Μιχάλης Κυπριωτάκης