Θεωρω υπερβολικα χαμηλες τις βαθμολογιες των 2 κριτικων του site, και για αυτο γραφω, 5.5 θα εβαζα σε μια μετρια ταινια που ειχε 1-2 καλες στιγμες, η συγκεκριμενη ταινια αξιζει τουλαχιστον 7.5 λογω της καταπληκτικης ερμηνειας του Sean Penn και σιγουρα ειναι μια πολυ αξιολογη καταγραφη της ζωης του εν λογω gay πολιτικου και των μηνυματων που ηθελε να περασει στη συντηρητικη κοινωνια που ζουσε. Αυτο που εχω να προσαψω ειναι οτι δε μας εδειξε περισσοτερες λεπτομερειες για την ψυχοσυνθεση του, τη δουλεια του, στοιχεια για το παρελθον του ισως θα επρεπε να αναφερθουν σε 1-2 στιγμες, ετσι για να εχουμε ενα background. Ουτε εχει καμια σπινθηροβολα πενα ο σεναριογραφος ωστε να χρηζει μνειας. Με λιγα λογια δεν ειναι αριστουργημα, πραγματι, αλλα φυσικα δεν προκειται για μια μετρια ταινια! Σιγουρα αυτο που ηθελε να πετυχει, πιστευω το πετυχε
StratosL

Καταρχας να πω οτι δε εχω τιποτα με τους gay,εξαλου σε ελευθερη κοινωνια ζουμε και οτι καθενας παει με οποιον η οποια θελει,αλλα απο οσο ειδα δεν αντεξα να βλεπω συνεχεια δυο αντρες να φιλιουνται

Καλως η κακως τα γεγονοτα ετσι εχουν,αλλα δεν μπορω να καταλαβω πως o Sean Pean δεχτηκε να παιξε ρολο gay.Προσωπικα οσα και να μου εδιναν δε θα επαιζα τετοιο ρολο

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 4/10
jim1

Το μήνυμα του χρήστη διεγράφη ως προσβλητικό.

ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Sean Penn-πρωτιστως-και Gus Van Sant-δευτερευοντως κλεβουν εντυπωσεις,προκαλουν τα συναισθηματα και δημιουργουν ερωτηματα με το νεο film του ανεξαρτητου Aμερικανου δημιουργου.
Τα 8 τελευταια ενεργα πολιτικα χρονια της ζωης του Αμερικανου gay ακτιβιστη Harvey Milk τιθενται στο επικεντρο της καμερας του Van Sant.Πολιτικος αγωνας,ερωτικες σχεσεις,μαχη στο δρομο,αποτυχιες και παθη τα συστατικα ενος ποτρετου του ανθρωπου,που ως επαναστατημενα συνειδητοποιημενος αγωνιστης της γειτονιας αποζητησε την κοινωνικη ισοτητα οσο τιποτε αλλο.
Κινητηριος μοχλος του ολου δημιουργηματος ειναι ο ιδιος ο Penn.Ερωτευεται,θυμωνει,βγαινει στο δρομο,συγκρουεται, απογοητευεται,ξεσπαει,συγχωρει και πεθαινει.Τα παντα περιστρεφονται γυρω απο αυτο το ερμηνευτικο ‘’εργαλειο’’.Ερωτισμος,δυναμικη,συναισθηματισμος και αλλυλεγγυη εκπεπονται καθολη τη διαρκεια του film απο τους λογους και τις κινησεις του.Αυτη ομως ειναι και η παγιδα στην οποια επεσε ο σκηνοθετης.O Van Sant περιστρεφει ολοκληρο το κινηματογραφικο του συμπαν (σχεδον νομοτελειακα) γυρω απο τη περσονα του Harvey Milk,γεννοντας τον κινηματογραφικο του Mao.Περιοριζει την τριαδα των E.Hirsch,J.Βrolin και J.Franko σε καποιες απλες καλες στιγμες,αποδυναμωνοντας ταυτοχρονα τη σημασια των ρολων στη ζωη και τη δραση του αμερικανου πολιτικου.
Δευτερο και σημαντικοτερο ατοπημα του Van Sant ειναι η σκηνοθετικη προσεγγιση της ιστοριας.Ένα υφος που διαχωριζεται μεταξυ μυθοπλασιας και ντοκουμεντου,χωρις να μπορεσει να γινει ευκολα αντιληπτο.Οι εναλλαγες σκηνοθετημενων και τηλεοπτικων σκηνων ειναι βαρυφορτωμενες σε κουραστικο σημειο,ενω λογικη φαινεται η αναποληση αλλοτε του ωμου ρεαλισμου του Elephant και αλλοτε της αφηγησης του Good Will Hunting.
Ένα ‘’ημι-πολιτικο’’ τελικα film γυρω απο τη ζωη του πρωτου ανοιχτα gay πολιτικου που καταλαμβανει καποιο δημοσιο αξιωμα στην Αμερικη,φαινεται να συναδει με το γενικοτερο κλιμα αλλαγης,ελπιδας και ανοχης της διαφορετικοτηρας,που επνεε εκεινη την εποχη στη Χωρα της Ευημεριας,μιας και οι ομοιοτητες μεταξυ των δυο πρωταγωνιστων (Milk και Obama) ειναι εμφανεις.

ataxxic