---

L`Ennemi Public n°1 (2008) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Υπ`Αριθμόν 1 Δημόσιος Κίνδυνος: Μέρος 2ο - Γνωστό και ως: Mesrine: Part II-Public Enemy #1 Mesrine Part 2: Public Enemy #1
Αστυνομική | 133' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 7 Μαϊ 2009 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 8/7/2009 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 8/7/2009 Διανομή: Audio Visual Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Γαλλικά - Αγγλικά
	Δημοτικότητα: 0.05 % Αξιολόγηση:    (7.31/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Η επιστροφή και το τέλος του πιο διάσημου κακοποιού!

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

Αυτό μάλιστα! Το δεύτερο μέρος της βιογραφίας του Ζακ Μερίν κάνει την έκπληξη και είναι ανώτερο από το πρώτο, με αισθητή, μάλιστα, διαφορά. Αν το δεις σαν μία ενιαία ταινία, πρέπει να το κατηγορήσεις για την μεταλλαγή ουσίας, από την μέση και μετά. Έτσι, ακόμα και τον Richet, θα τον συνέφερε να του δώσουμε το μεγάλο μπράβο για την αναβίωση του ιταλικού poliziottesco, αφού με το γαλλικό νουάρ δεν αρίστευσε…

Όλα ξεκινούν με την αλλαγή δεκαετίας (πάμε στα 1970) και την ανάλογη αλλαγή κλίματος. Χωρίς να γίνονται δραματικές σκηνοθετικές αλλαγές, το φάντασμα του Melville έχει επιστρέψει στον τάφο του και έχει αναστηθεί αυτό του καλτ και σκληροτράχηλου Fernando Di Leo. Δεν είναι, όμως, αυτή η πιο σημαντική αλλαγή ουσίας. Είναι που ο χαρακτήρας του Μερίν παίρνει υπόσταση και αναζητά δικαιολογίες για τις πράξεις του. Αποκαλύπτει έναν αυθεντικό αντικομφορμιστή, έναν σαρκαστικό επαναστάτη, έναν άνθρωπο που διαισθάνεται τη μοίρα του και την αποδέχεται με θάρρος. Ο Richet πάλι του κάνει τη χάρη να μην εμβαθύνει στα προβλήματα του χαρακτήρα του, θέλοντας να δώσει στον Μερίν μια διάσταση μοντέρνου αντί-ήρωα. Και μόνο, όμως, που τον κάνει αντικείμενο μελέτης, φτάνει. Πολύ ουσιαστικές οι δεύτερες ερμηνευτικές προσθήκες αυτού του δεύτερου μέρους, με τους Amalric, Lanvin, Sagnier να παίζουν με άνεση άλλων εποχών.

Ο Ζακ Μερίν δεν είναι ένας σύγχρονος Ρομπέν των Δασών, αλλά και μονάχα που το πίστευε είναι ιδανικό άλλοθι για τον Richet και την ελεγχόμενη ιδεολογική του άποψη. Επί αυτού, φοβάται να κρίνει βαθειά τη βία και την αφήνει στην γραφική της διάσταση. Και μόνο για αυτά, ο Μερίν δεν ήταν μονάχα ένας καλτ εγκληματίας, αλλά με το πρόσωπο του Vincent Cassel, πλέον, είναι και χαρακτήρας μιας καλτ ταινίας…

Βαθμολογία: (3/5)

Σταύρος Γανωτής

---

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Παρακολουθώντας κάποιος το Υπ`Αριθμόν 1 Δημόσιος Κίνδυνος: Μέρος 2ο θα διακρίνει διαφορά προθέσεων και στόχων εν αντιθέσει με το πρώτο μέρος, καθώς και διαφοροποίηση στη δομή και στην ουσία. Σ`αυτό το δεύτερο κομμάτι της ημιβιογραφίας του Jacques Mesrine είναι οφθαλμοφανής η χρονική συνοχή και η σκηνοθετική συνέχεια. Αποφεύγονται τα χρονικά άλματα και οι τεχνικές εντυπωσιασμού, με αποτέλεσμα αυτή τη φορά η ταινία να δένει ισχυρότερα στο σενάριο. Ο Jean-Francois Richet επιλέγει να δώσει βαρύτητα στην προσωπικότητα του χαρακτήρα και να φανερώσει την ιδεολογική του υπόσταση, αφού αποδείξει πρώτα ό,τι και ο δικός του ήρωας τη διαθέτει. Βιογραφεί τον Mesrine και προσπαθεί να δημιουργήσει το ψυχογράφημά του. Δεν ξεχνάει όμως το μυθοπλαστικό κομμάτι, ούτε και τις αβανταδόρικες σκηνές δράσεις και παραχωρεί κινηματογραφικό χώρο σε αυτές, στριμώχνοντάς τες ορισμένες φορές σε ολιγόλεπτα πλάνα. Αφήνει τον οργισμένο Cassel να ξεδιπλώσει το υποκριτικό του ταλέντο και παραδίδει τελικώς μία ταινία σαφώς διαφοροποιημένη από την πρώτη, ελάχιστα ανώτερη από εκείνη, που σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσε να αποτελέσει ενιαίο σύνολο μαζί της. Τελικά, κάποια πράγματα γίνονται για καλό, όχι μονάχα των θεατών αλλά και των ίδιων των δημιουργών.

Βαθμολογία: (6/10)

Βασίλης Καγιογλίδης

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.