mou arese to thema me to opoio katapianetai....alla den parousiazetai opos perimena...oute san apli peripeteia mou eipe kati....6/10

ego tou vazo 1 sta 5. To Da Vinci Code itan kalitero.
Eukoli i erotisi pou kaneis. Poli apla tous emfanise oti kaliptoun otidipote den teriazei se mia eikona, kai to skeptiko tous kai o tropos pou ekfrazoun autin tin epithimia tous , akugete poli hidaios mesa stin tainia.
giorgosn

Η ταινια ειναι πολυ καλη του ειδους της (δρασης). Μενει αρκετα κοντα στο βιβλιο, κοβωντας κυριως σκηνες που αναφερονται στις μετακινησεις και στο πως λαμβανουν γνωση των γεγονοτων οι "καταλυτες" πρωταγωνιστες, που θα δωσουν την τελικη λυση. Πολυ καλυτερος ο Τομ Χανκς στο ρολο απ` ο,τι στο "Ντα Βιντσι", σαν να "μπηκε" αυτη τη φορα στο "πετσι του" ο ρολος. Πιο μεστος, πιο σοβαρος και "καθηγητης". Η παρουσια της γυναικας σαφως πιο διακριτικη -το απαιτει αλλωστε κι ο ρολος. Ο δολοφονος ειναι ο,τι πρεπει, ενω για τον Καμεραριο καταλληλοτερος ηθοποιος δεν μπορουσε να βρεθει, για να συνδυασει τα πολλα χαρακτηριστικα που αποδιδει σε αυτον ο συγγραφεας. Την παρασταση κερδιζει ο Αρχηγος της Ελβετικης Φρουρας, σαν να βγηκε απο τις σελιδες του βιβλιου ακριβως.
Όμως, το μεγαλο ατου της ταινιας ειναι αυτη τη φορα ο σκηνοθετης της. Ο Ron Howard εχει δυσκολο εργο να αντιμετωπισει: η ταχυτατη εναλλαγη στις εκκλησιες και δρομους, ο μεγαλος αριθμος σκηνων μετακινησεων και η καταιγιστικη δραση παντα εγκυμονουν τον κινδυνο να "χαθει" σε αυτες ο θεατης. Να τελειωσει το εργο και να εχει καταλαβει τα μισα. ΑΥΤΟ αποφευγεται πληρως χαρη στον σκηνοθετη, που ειναι οσο αναλυτικος πρεπει στα επιστημονικα, τοσο ταχυς οσο πρεπει στις μετακινησεις (χωρις υπερβολες) και καθιστα την πλοκη σαφη και κατανοητη. Η τελικη λυση δινεται, δε, κατα τροπο που την κανει ξεκαθαρη, απολυτη, ευκολη. Οι σκηνες που υπηρχε ο κινδυνος να "χολιγουντοποιηθουν" ευτυχως αποφευχθηκαν, μενουν παντα ανθρωπινες χαρη σε κοντινα πλανα των πληγων των πρωταγωνιστων και της ψυχικης και σωματικης τους καμψης.
Η εμμεση κριτικη στα ΜΜΕ επισης δινει στιγμες χαλαρωσης στον αγωνιουντα θεατη. Αλλα εμμεση κριτικη και στο φανατισμο των ζηλωτων δε λειπει, ειτε αυτοι ειναι απλοι θρησκευομενοι ειτε εχουν ρολο στο εργο. Σωστα επισημαινεται απο εναν χρηστη πιο πριν οτι αποτελει θριαμβο της ουσιας της θρησκειας, με κορυφαια ατακα την απαντηση του Λανγκτον στον Καμεραριο στην αρχη του εργου (που του "δινει το εισιτηριο" στην εισοδο του στα αρχεια), η οποια ολοκληρωνεται σημειολογικα και νοηματικα με την τελευταια ατακα που απευθυνει ο Straus στον Λανγκτον και σωστα μενει εκκρεμης.
Το περιβαλλον της Πολης του Βατικανο -και της Ρωμης- ουτως η αλλως προϊδεαζει για πολυ ομορφα πλανα, για υπεροχους πινακες και γλυπτα, νομιζεις και παλι οτι πηγες μια βολτα στη Ρωμη και γυρισες. Ίσως να σου μενει κι ενα αισθημα κατανυξης, σιγουρα παντως αντιλαμβανεται ο θεατης τη νεα προοπτικη που βλεπει στη θρησκεια ο συγγραφεας, σαφως πιο προοδευτικη απο τη σημερινη πραγματικοτητα της.
Κλεινοντας, δεν μου εμεινε πικρια, οπως συχνα συμβαινει, απο τη μεταφορα του βιβλιου στην μεγαλη οθονη, οποτε ανεπιφυλακτα προτεινω να δειτε το εργο. (Αξιολογηση 8/10)
sotlaw

Ειχα διαβασει το βιβλιο Κωδικας Ντα Βιντσι και μου ειχε αρεσει πολυ. Η ταινια με ειχε ξενερωσει απιστευτα, πολυ χλιαρη και εκοβε πολλα κομματια απο το βιβλιο. Με τους Illuminati προσπαθησα να διαβασω το βιβλιο αλλα το βαριομουνα και το αφησα στη μεση. Η ταινια ηταν σχετικα ευχαριστη εκπληξη, με κρατουσε σε εγρηγορση και ειχε αρκετο ενδιαφερον. Σιγουρα καλυτερο απο το DaVinci Code. Παντως δε βαζω παραπανω απο 7/10, για μενα ηταν απλα μια ευχαριστη περιπετεια
StratosL