---

Panique au Village (2009) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Πανικούπολη - Γνωστό και ως: Ενα Χωριό που το Λένε Πανικό A Town Called Panic
Κινούμενα Σχέδια | 75' |
	Πρεμιέρα στην Ελλάδα: Πεμ 14 Απρ 2011 Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 9/1/2012 Διανομή: Nutopia Entertainment Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Γαλλικά
	Δημοτικότητα: 0.07 % Αξιολόγηση:    (7.80/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Ήλθον... Είδον... Πανικοβλήθηκαν... - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Όλοι ως παιδιά έχουμε πλάσει ιστορίες με πρωταγωνιστές τα μικρά στρατιωτάκια, τις κούκλες, τις μινιατούρες και τα ζωάκια που είχαμε στο δωμάτιό μας. Έχουμε πάρει στα χέρια μας τα παιδικά παιχνίδια και έχουμε φτιάξει ένα κόσμο φανταστικό, κλειστό, αυστηρά οριοθετημένο, που δε χωρά αμφισβητήσεις, παρεξηγήσεις και παρερμηνείες. Έναν κόσμο με υλικό από την πραγματικότητα και με οδηγό την αφέλεια και την άγνοια των παιδικών χρόνων. Έναν πλανήτη στον οποίο όλα επιτρέπονται.

Αυτόν τον κόσμο επικαλούνται οι Βέλγοι Stephane Aubier και Vincent Patar και με ήρωες έναν ινδιάνο, έναν καουμπόι, ένα άλογο και πολλά ζώα που μιλούν, χτίζουν μία ιστορία που στην οπτική της τελειοποίηση σφύζει από εφευρετικότητα και η οποία διαθέτει στοιχεία προερχόμενα, κατά κύριο λόγο, από τη σκέψη και το σύμπαν των παιδιών. Η ιστορία αυτή, πότε άκρως ρεαλιστική, πότε απολύτως εξωπραγματική, με ωραιοποιημένο το κακό για να χωράει στον κόσμο των μικρών και με υπερδιογκωμένο το καλό για να επισκιάσει τα αρνητικά σημεία της πραγματικότητας, προσφέρει γέλιο –συχνά αυτό που χαρακτηρίζεται «χαζό»- συγκίνηση και θυμό στον επιτρεπτό, για όλες τις ηλικίες, βαθμό. Είναι φτιαγμένη ώστε να προσεγγίσει τη λογική και τον ψυχισμό ανηλίκων, χωρίς όμως να τους απομακρύνει από τα μικρά, λεπτά σημεία της πραγματικότητας. Σε αυτό άλλωστε βοηθάει η σκηνοθετική πρακτική, η υπόσταση των χαρακτήρων και η γενική τεχνοτροπία του φιλμ.

Η ταινία έχει δημιουργηθεί αποκλειστικά για παιδιά, παρόλα αυτά διαθέτει την ικανότητα να αγγίζει το ενήλικο κοινό σε ορισμένα της σημεία. Επειδή, όμως, ακριβώς συμβαίνουν τόσα πολλά πράγματα, που καμία σχέση δεν έχουν μεταξύ τους, με τους ρόλους του υπαρκτού κόσμου να αλλάζουν συνεχώς χέρια και την υπερπροβολή της φαντασίας, δομημένη πάνω σε γνώριμα στοιχεία καθημερινότητας, να δεσπόσει κάθε λεπτό, η ταινία θα ενθουσιάσει κυρίως θεατές με cult απαιτήσεις και γούστα. Δεν διαθέτει μία καθαρή σεναριακή δομή και σου ξεκαθαρίζει από την αρχή ότι αν και στηρίζεται σε μία υποτυπώδη βάση, δε θα σταθεί αποκλειστικά πάνω σε αυτή. Θα δομηθεί στο απρόοπτο και θα χωρέσει οτιδήποτε μπορεί να προστεθεί σε ένα κείμενο, με την εξέλιξη να αλλάζει συνεχώς προσανατολισμό. Η αφηγηματική ροή εκμεταλλεύεται το απρόοπτο και οι εικόνες εναλλάσσονται αστραπιαία για να προλάβουν οτιδήποτε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο, για να συμπεριλάβουν μέσα τους, τα μικρά, απλά και καθημερινά, χωρίς αυτά να έχουν πάντοτε μεγάλη σημασία.

Η ταχύτητα με την οποία κινούνται τα πάντα σε αυτή την ταινία, η νευρωτική νοητική πορεία, με κάνουν να αναρωτιέμαι κατά πόσο το παιδικό μάτι είναι ικανό να συλλάβει όλες τις λεπτομέρειες των πλάνων. Ακολούθως δε, εάν η παιδική λογική μπορεί να αποδομίσει κάθε λεπτό, ουσιώδη πράγματα και απόψεις, μέχρι το επόμενο που θα προκύψει κάτι άλλο. Η επίμονη και εμφανώς επίπονη προσπάθεια των Βέλγων, να δώσουν υπόσταση στην «ανοησία», αντισταθμίζεται από τις γλυκές παρεμβάσεις στο φόντο και την πλήρη σκιαγράφηση του κάθε χαρακτήρα ξεχωριστά, γεγονός που καθιστά και πιο εύκολο το διαχωρισμό τους. Πάντως είναι ξεκάθαρο ότι σκοπός των δημιουργών είναι να προβάλουν την αξία της φύσης στην ανθρώπινη ζωή, τη σχέση του ανθρώπου με το ζωικό βασίλειο και φυσικά να εξυμνήσουν τη φιλία, την αγάπη και ορισμένους θεσμούς, όπως αυτόν της οικογένειας.

Βαθμολογία: (3/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Βασίλης Καγιογλίδης

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.