---

My Son, My Son, What Have Ye Done (2009) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Ανθρωποκτονία
Θρίλερ | 91' |
	Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 15/4/2014 Διανομή: Hollywood Entertainment Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: Dolby Digital Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: 0.03 % Αξιολόγηση:    (3.50/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Το μυστήριο δεν είναι ποιος. Αλλά γιατί. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Herzog, Herzog τι έκανες; (και πάλι!). Ο Werner Herzog πρέπει να μας κοροϊδεύει, δεν εξηγείται αλλιώς. Είδα την ταινία στο 50ο φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης και άκουσα το σκηνοθέτη να προλογίζει την ταινία του λέγοντας, ότι είναι μία σύγχρονη διασκευή της Ορέστειας, στηριζόμενη σε αληθινά περιστατικά που συνέβησαν αρκετά χρόνια πριν στην Αμερική. Πως είπατε;

Το Γιε μου, Γιε μου, Τι έκανες; δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία εναλλαγή αφόρητα «στεγνών» εικόνων, που στηρίζεται στη χρήση φλας μπακ, έτσι ώστε μέσα από αυτή τη χρονική αναδρομή, να γίνει απόπειρα διερεύνησης της ψυχοσύνθεσης του δολοφόνου και των αιτιών που οδήγησαν στην ανάδειξη του ως μητροκτόνου. Επίπεδη κάλυψη, φτωχές ερμηνείες και αδιανόητα κωμικές εκρήξεις μαύρου χιούμορ καθΑ όλη τη διάρκεια του φιλμ. Μία ασυνήθιστα αμήχανη δημιουργία για να φέρει το όνομα του Herzog στη σκηνοθεσία και του Lynch στην επίβλεψη της παραγωγής. Το Γιε μου, Γιε μου, στερείται αυθεντικότητας και είναι γραφικό, με ένα αδιάκοπο σκορ, αν θέλετε επώδυνο μουσικό χαλί, να συνοδεύει από την αρχή μέχρι το τέλος, τις θεατρικού αυτοσαρκασμού και αλλοπρόσαλλης αισθητικής εικόνες του Herzog, εμποδίζοντας τες έτσι, να αναδείξουν την τραγική υπόσταση του ήρωα και κλιμακώσουν το δραματουργικό τόνο. Οι χαρακτήρες αναλώνονται σε τραγελαφικούς διαλόγους, που υποβαθμίζουν τη σκέψη και τη λογική κρίση. Περισσότερο όμως υποβιβάζεται η καλλιτεχνική αξία μερικών αξιόλογων ηθοποιών, που δέχτηκαν να γίνουν πιόνια σε μία χαμένη, από την αρχή, παρτίδα κινηματογραφικού παιχνιδιού. Ο Michael Shannon μάλλον επιχείρησε να επωφεληθεί της περσινής αναγνωσιμότητας που έλαβε, πιστεύοντας σε ένα ρόλο που πιθανόν να μύριζε όσκαρ κατά τη σεναριακή του ανάγνωση. Όμως και αυτός εξαντλείται σε ένα μοτίβο γραφικής τρέλας και ανισσόροπης ερμηνευτικής πατέντας.

Ένα τρομακτικά στατικό φιλμ, που επικαλείται ανησυχητικά τη νοοτροπία, την τεχνοτροπία του Lynch, σχεδόν ξεζουμίζει ότι απέμεινε από αυτή, επιλέγει την ψηφιακή οδό και σε οδηγεί τελικά μέχρι το γνωστό του φινάλε, απαθή και παντελώς απογοητευμένο. Ο Herzog είχε, καθώς φαίνεται, όραμα να αυτοσχεδιάσει στη διαλεκτική και το αφηγηματικό στυλ, προσδίδοντας θεατρικό πνεύμα και ονειρική ατμόσφαιρα. Ένα ακόμα σκηνοθετικό λάθος από τον Γερμανικό σκηνοθέτη, που στριμώχτηκε πίσω από τη θεατρική σεναριακή υφή και δεν εκμεταλλεύτηκε καθόλου τη πραγματική υπόσταση των χαρακτήρων. Είναι ισχνό, καθόλου άνετο και είναι πρόσχημα αν ειπωθεί ότι εσκεμμένα σε φέρνει σε αμηχανία απέναντι στις εικόνες. Δεν είναι καν βιωματική εμπειρία, αν αυτή περιορίζεται στην φράση ότι είναι ένα απλό, ικανοποιητικό φιλμ που βλέπεται. Μονάχα το παρακολουθείς αμέτοχος και αδιάφορος και εύχεσαι να τελειώσει όσο το δυνατόν συντομότερα.

Βαθμολογία: (3/10)

Βασίλης Καγιογλίδης

Δεν υπάρχουν ακόμη σχόλια. Στείλτε το πρώτο!

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.