---

The Five-Year Engagement (2012) - Μεταφρασμένος Τίτλος: Πέντε Χρόνια Αρραβώνας
Κομεντί | 124' |
	Ημερομηνία κυκλοφορίας DVD: 17/9/2012 Ημερομηνία κυκλοφορίας BluRay: 19/9/2012 Διανομή: Feelgood Entertainment Χρώμα: Έγχρωμο Ήχος: DTS (Digital Theater Sound) Γλώσσα: Αγγλικά
	Δημοτικότητα: 0.07 % Αξιολόγηση:    (3.60/10) Aντιφατικότητα ψήφων:
- Υπότιτλος: Μια κωμωδία για το ταξίδι από το να ξαμολήσεις την πρόταση μέχρι να δέσεις τον κόμπο σου. - Gallery:

---

- Κριτική από το Cine.gr:

Τετάρτη 5 Σεπτέμβριου 2012

Όταν είδα το trailer της ταινίας Φιλενάδες, βαριόμουν να τη δω παρότι τη διατηρούσα στην ταινιοθήκη μου. Η ιστορία πήγαινε έτσι για αρκετό καιρό. Σε μια προσπάθεια να πνίξω την απόγνωση της πλήξης μου και μην έχοντας πολλές επιλογές, να εκεί που βρισκόμουν… την είδα. Ενθουσιάστηκα. Τι έχανα τόσον καιρό. Χτυπούσα το κεφάλι μου. Έπειτα, είδα το trailer της εν λόγω ταινίας («The Five-Year Engagement»). Ενημερώθηκα ότι είναι από τους ίδιους σεναριογράφους. Δεν έχασα ευκαιρία. Έχω να πω ότι είναι μια ταινία που μου διατήρησε το ενδιαφέρον για δ’υο ολόκληρες ώρες. Δεν βαρέθηκα και μάλιστα δεν κατάλαβα και πώς πέρασαν. Έχω, επίσης, να πω ότι απόλαυσα το κάθε λεπτό, την κάθε σκηνή και άλλα πολλά. Ας ξετυλίξω το κουβάρι.

Η ταινία μπορεί να χαρακτηριστεί με τον όρο «Αμερική». Ναι. Αυτή είναι η λέξη. Καθαρό μη προσποιητό χιούμορ που ανέβλυζε σωρηδόν από όλα τα πρόσωπα και πολλές άλλες παραμέτρους. Ίσως να μην είναι από τις σκηνές που σου μένουν χαραγμένες και έχεις να γελάς όταν τις θυμάσαι. Είναι κάτι πιο άρπα-κόλλα. Αλλά η μία ξεκαρδιστική σκηνή διαδεχόταν την άλλη δίχως σταματημό καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας. Μπορεί η πλοκή να φαντάζει απλή, αυτό όμως είναι και ένα πολύ καλό στοιχείο, γιατί πρώτον δεν σε προϊδεάζει για κάτι που θα σου κεντρίσει το ενδιαφέρον (και τελικά μένεις ικανοποιημένος, γιατί πολύ απλά δε το περίμενες), δεύτερον το υπέρμετρο ελαφρύ και σεξιστικό πολλές φορές χιούμορ έρχεται να εξισορροπήσει την κατάσταση σε κάτι που φάνταζε απλοϊκό λόγω πλοκής και τρίτον αναδεικνύει το ταλέντο των σεναριογράφων, των ηθοποιών άντε και του σκηνοθέτη (λίγο όμως, μη το παρακάνω με τις καλοσύνες) που ανυψώνουν κάτι λίγο το σύνολο της ταινίας στα μάτια του θεατή.

Το cast. Έδεσε άψογα. Άφησε γαργαλιστικές εντυπώσεις στον περίπλοκο τρόπο διασκέδασης που απαιτεί ο νους μου. Ο Jason Segel αναμενόμενα καλός. Η Emily Blunt όχι απλά αναμενόμενα καλή αλλά και καθιερωμένα, πλέον, αγαπημένη. Σκέφτεσαι ότι ποτέ δεν θα σε απογοητεύσει (και την ικετεύω να μη το κάνει. Ναι, καλά… Με άκουσε τώρα). Ο Chris Pratt αρκετά καλός για τον αντιπαθητικό ρόλο του, αλλά δε μου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση. Επίσης καλή και χρυσή και η Alison Brie, αλλά ο ενθουσιασμός μου για τον ρόλο της έτεινε να φθίνει με την πάροδο της ώρας. Αυτό το αποδίδω σε όχι και τόσο καλή ερμηνεία. Για τη Lauren Weedman, τι να πω; Καταπληκτική. Αλλά πολύ-πολύ μικρό το ρολάκι της. Δε την απόλαυσα όσο ήθελα.

Μη με θεωρήσεις ελαφρύ, εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο (όχι ότι θα με νοιάξει ιδιαίτερα, δε το παίζω κουλτούρα). Μου αρέσει κι αυτός ο κινηματογράφος. Κάτι το ανέμελο και παρότι όχι ιδιαίτερο στην ολότητα του, απλά τονωτικό σε πολλές πτυχές του.

Βαθμολογία: (2.5/5)

(0 κακή | μέτρια | ενδιαφέρουσα | καλή | πολύ καλή | αριστούργημα)

Φίλιππος Γαβριηλίδης

Αυτή τη στιγμή δεν είστε συνδεδεμένος. Συνδεθείτε ή κάντε εγγραφή για να σχολιάσετε.