Η ταινία της χρονιάς για μένα, το Whiplash είναι εξαιρετικό, καθηλωτικό και γεμάτο νόημα όπως και μουσική.Ο πρωτάρης Damien Chazelle είμαι σίγουρος πως ούτε ο ίδιος κατάλαβε το πόσο επιτυχημένη ταινία έβγαλε. Η ποιότητα του Whiplash είναι αναμφίβολη και αυτό φαίνεται μέσα από πολλά στοιχεία. Πρώτα απ` όλα η πλοκή χωρίς να συναρπάζει καθηλώνει και γι` αυτό αξίζει ένα μεγάλο μπράβο ο Chazelle. Όταν παρακολουθούσα την ταινία για παράδειγμα, όντας άσχετος από αυτού του είδους την μουσική, κυριολεκτικά έπιανα τον εαυτό μου να κάνει κινήσεις με τα χέρια ζώντας την ταινία λες και βρισκόμουν εκεί στην θέση του Andrew του ντράμερ. Σπάνια έχω νιώσει έτσι ταινία και σε αυτό βγάζω το καπέλο στον Chazelle. Έπειτα του ξαναβγάζω το καπέλο γι` αυτό που σκέφτηκε. Το γεγονός ότι παρουσίασε έναν τέτοιο τρόπο διδασκαλίας και εκπαίδευσης το θεωρώ απίστευτα έξυπνο και ικανό να διχάσει και να δώσει βάσεις σε αμέτρητες συζητήσεις περί του θέματος. Η ταινία έχει αρκετούς εξαιρετικούς διαλόγους, τα μηνύματα περί της δυσκολίας της επίτευξης των στόχων, της ορθής μεθόδου διδασκαλίας και της κατάκτησης της κορυφής μέσω της εξιλέωσης, δίνουν και παίρνουν κάνοντας την ταινία εξαιρετικά ουσιώδες. Τώρα τι να πει κανείς για τους δύο πρωταγωνιστές που εντάξει ο κύριος J.K. Simmons δίνει ερμηνεία ζωής, σημαδεύοντας την ταινία με το όνομα του και απογειώνει την καριέρα του κερδίζοντας επάξια και το Όσκαρ Β` Ανδρικού. Όμως θεωρώ επίσης πως και ο Miles Teller δίνει μια πολύ καλή ερμηνεία, κάτω από την σκιά βέβαια της αντίστοιχης του J.K. Simmons, σε έναν ρόλο πάντως που του ταιριάζει γάντι.
manuel
8,5/10