Η πολυδιάστατη ερμηνεία των συμβολισμών της ταινίας, οι πολύ καλές ερμηνείες, τα όμορφα και φυσικά ειδικά εφέ, σε συνδυασμό με μια ευρηματική και ουσιώδη σκηνοθεσία, δικαιολογούν τα 4 Oscar που απέσπασε και είναι μερικοί καλοί λόγοι για να την παρακολουθήσετε

To θρησκευτικό προκείμενο με ενόχλησε αρκετά, αν η ταινία δεν "κήρυττε" τόσο πολύ, θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα. Επίσης αν ο πρωταγωνιστής άλλαζε κάπως στο τέλος. Εγώ τον είδα ίδιο όπως στην αρχή. Εν πάση περιπτώση, μου άρεσε γενικά το στόρυ ως παραμυθάκι και επίσης οι μοναδικές εικόνες με τα απίστευτα χρώματα

Χμμμμ.... Η ταινία αυτή έχει πραγματικά πολύ ωραίες εικόνες... πραγματικά πολύ ωραίες εικόνες! Λέγεται και για άλλες ταινίες αυτό, αλλά σε αυτή την ταινία μιλάμε οι εικόνες είναι τόσο τέλειες... δηλαδή και μόνο γι` αυτό, όσο αδιάφορη και να είχε υπόθεση θα ήταν τέλεια ταινία. Ντάξει προφανώς και δεν είχε όμως αδιάφορη υπόθεση, ήταν ενδιαφέρουσα, σε κρατούσε σε κάποια αγωνία. Βέβαια εγώ ακόμα κι αν ήμουν στην θέση του Πι στην ταινία αυτή, μετά κι από όλα αυτά που θα μου συνέβαιναν δεν θα πίστευα στο Θεό. Οπότε το κομμάτι της ταινίας που σου λέει "Έχω μια ιστορία που θα σε κάνει να πιστεψεις" μου φάνηκε κάπως υπερβολικό. Αλλά ευτυχώς δεν παραμένει σε αυτό η ταινία.
Θα της δώσω ένα 7.5/10

Καταρχήν, αξίζει να το δεις και μόνο για την καταπληκτική του φωτογραφία. Εγώ το είδα σε 2D, (αν και καταλαβαίνεις παρακολουθώντας ότι υπάρχουν άπειρες σκηνές που είναι φτιαγμένες για "ονειρικές" 3D εικόνες) και να πω την αλήθεια πιστεύω ότι αυτή η εκδοχή τονίζει περισσότερο την ιστορία, όπως θέλει να την αφηγηθεί ο σκηνοθέτης.

Από πλευράς ιστορίας: οι συμβολισμοί, που τόσο διαφημίστηκε και κρίθηκε η ταινία γι` αυτούς, δεν είναι δυσνόητοι, αντιθέτως ο προβληματισμός δημιουργείται αριστοτεχνικά στο τελείωμα της ταινίας και σε κάνει να ξανασκεφτείς πολλές από τις σκηνές της και να κρίνεις με διαφορετικό μάτι τη σχέση του Πι με το Θεό όπως αυτή περιγράφεται στο πρώτο εικοσάλεπτο.

Κατά συνέπεια, η ταινία θα καλύψει όλα τα γούστα - αν θέλεις βλέπεις συνεπαρμένος τον αγώνα επιβίωσης του Πι στις αντίξοες συνθήκες που βρέθηκε, ως άλλο "παραμύθι" δοσμένο με τα πιο σύχρονα οπτικά εφέ της πιάτσας και μένεις εκεί γκρινιάζοντας για το περίεργο τέλος (κάποιοι μπορεί και να περίμεναν να βρει στο τέλος τον μπαμπά και τη μαμά), ή βλέπεις και το μεγάλο φιλοσοφικό δίλημμα που θέτει, όχι τόσο για το Θεό και την ύπαρξη του, όσο για τον τρόπο που επιλέγουμε να θεωρούμε και να κρίνουμε τη ζωή μας και τις επιλογές που κάναμε κατά τη διάρκειά της.

Δεν είναι ταινία για να τη χάσεις - σπάνια ταινία τέτοιου προυπολογισμού τολμά να φλερτάρει με νοήματα υπαρξιακά, τη στιγμή που έχει τόσο δυνατή φωτογραφία, σκηνοθεσία και ερμηνείες (ακόμα και από την τίγρη!)

8/10